 |
TUININFO
ALGEMEEN
|
CREATIEF
PAAR
CONCEPT VAN DE
TUIN
HOE HET
ALLEMAAL BEGON
ONZE
EERSTE BLIK OP DE TUIN: KUNSTMATIG OUD
ULTIEME WENS
JACUZZI
TOEKOMSTPLANNEN
FOLLIES
ALGEMEEN:
MALLIGHEDEN IN STEEN
FOLLIES IN
BELGÏE EN NEDERLAND
FOTO'S
We werpen een eerste blik op de
zéér bijzondere tuin van Marc Seyen, zijn vrouw Nancy en hun zoon Zeb.
Dit echtpaar heeft zich zo'n tiental jaar geleden gevestigd in Rauwelkoven in
Geel en voelen zich daar ook duidelijk heel goed. Dat blijkt vooral aan
hun verhalen en de volledige omgeving in en om het huis. De woning van dit
gezin ziet eruit als zovele andere, gebouwd in de tachtiger jaren met in de
voortuin een groot vlak bodembedekkers en centraal vier immense kruiken.
Van zodra de deur opengaat wordt
duidelijk dat hier creatieve mensen wonen. In de hal een
overvloed aan
tekeningen - door Marc gemaakt tijdens een opleiding
tekenkunst - en
knutselwerken van zijn vrouw. Ook elders in het huis bulkt het van eigen
creaties.
Marc maakt al heel snel duidelijk dat hij er niet van houdt om platgetreden
paden te volgen. "Vandaar het steeds willen experimenteren met
goedkope, vaak verloren materialen en het gedurfd anders doen".
Zo heeft hij waar anderen een eetkamer hebben, een groene oase gemaakt. Daar
waar je normaal een buffetkast, tafel en stoelen verwacht is een heuse
plantenhoek gerealiseerd met rotspartij, vijver en goudvis incluis.
 |
 |
 |
De mensen komen binnen en staan
onmiddellijk voor een eerste ruïne met een poort. Vandaar heb je uitzicht
op een andere ruïne midden in de tuin. Maar aan de zijkant is een aantal
bergplaatsen weggewerkt ook weer achter een ruïne. Nog verder naar
achteren is een berging weggewerkt achter weer een ruïne.
En het schuilhok van onze twee herten is verborgen onder een hellend vlak van
gras.
 |
 |
Hoe komt iemand er nu bij namaakruïnes
in zijn tuin te plaatsen?
Marc vertelt dat het allemaal begonnen is met zijn plafond. Dit volgt
schuin de helling van het dak mee.
Toen ze pas hadden gebouwd, zaten ze met een hoog spierwit plafond dat
geschilderd moest worden. In de toekomst zou dat karwei alsmaar lastiger
worden. Toen is hij beginnen nadenken over een soort definitieve
afwerking, zodat het plafond voor de rest van zijn leven "af" zou
zijn. Een houten plafond zoals iedereen heeft, vond hij maar niets, dus
maakte hij stenen na in de stijl van de middeleeuwse burchten. Van
piepschuimblokken. Dat was dan het begin.
Ruïnes hebben Marc altijd al geboeid. Toen hij vroeger op reis ging,
interesseerden hem vooral de plaatsen waar hij ruïnes kon bezoeken. Hij
probeert geen stijlen na te bootsen.
Het sobere, robuuste van de vroeg-middeleeuwse stijl vind hij heel
aantrekkelijk. Hij volgt zijn eigen ingevingen.
|
ONZE EERSTE BLIK OP DE TUIN: KUNSTMATIG OUD
Vanuit de keuken, waar de eettafel
passend en stijlvol ingewerkt werd, is de uitkijk op de tuin heel bijzonder.
Toen hij binnen uitgewerkt was, moest hij wel iets uitdenken om in de tuin te
gaan doen, zegt Marc zelf.
Hij heeft het niet zo op de moderne wereld en denkt dat het vroeger beter
was. Vandaar dat hij een stap wilde terug zetten in de tijd. De idee
om "antieke muren" op te richten was snel geboren, maar minder snel
gerealiseerd.
Elk gerealiseerd tuinidee startte met een gedetailleerde tekening. Marc
toont er één. Een architectentekening is er niets tegen.
Een ganse winter lang maakt Marc zijn belangrijkste bouwstenen. Het zijn
op maat gezaagde ytongblokken die bekleed worden met gaas en in cement gedrenkte
jutedoeken. De finishing touch komt er door het bespuiten met drie
verschillende verfkleuren. Eens afgewerkt lijkt het verweerde Franse
zandsteen te zijn. 's Zomers wordt er gebouwd.
Een hobby die parallel ontwikkeld werd is het bezoeken van de antiekmarkten en
uitverkopen. Daar kan hij veel dingen vinden die zijn creaties nog meer
bijzonder maken, vertelt Marc. Het blijkt te gaan om oude, waardeloze
voorwerpen die tegen de ruïnemuren gezet worden en een kar die het grasveld
siert. De roestige stalen poorten en de verweerde houten deuren blijken
niet tot zijn aankopen te horen. Die heeft hij enkele jaren geleden zelf
gemaakt met gewone materialen. Het enige dat er oud aan is, zijn de sloten
en de spijkers.
 |
 |
 |
 |
 |
Waar haalt Marc eigenlijk al die
wijsheid en inspiratie vandaan? In boeken over kastelen en andere oude gebouwen,
vertelt Marc ons.
Marc zijn grote droom is deze bezigheid uitoefenen als beroep.
Als decorbouwer zou je zoiets misschien kunnen doen, zegt hij, maar hij is ervan
overtuigd dat de tuintrend langzaam in deze richting aan het bewegen is.
In de tuinen gaat steeds meer aandacht naar detail en naar sfeer.
Hij zal de eerste tijd nog niet stilvallen, want zijn eigen tuin biedt nog flink
wat ruimte en ideeën zijn er nog in overvloed. Zijn vrouw Nancy laat hem
begaan. Echt helpen doet ze niet. "Hem aanmoedigen
wel". Het blijkt dat haar tuinactiviteiten zich voornamelijk beperken
tot het meehelpen in het gewone tuinonderhoud. Marc waardeert het enorm,
want dat geeft hem extra tijd om te bouwen.
Achter in de tuin heeft Marc zijn
werkhuis. Maar opvallen doet het niet omdat het verstopt werd onder een
met gras begroeide helling. Een ingenieus, ook al zelfgemaakt
bevloeïngssysteem zorgt ervoor dat het gazontapijt ook daar mooi groen oogt,
terwijl damhertjes het beter millimeteren dan gelijk welk grasmachine.
Als het op contrasten aankomt, durft Marc Seyen heel ver gaan. Achter zo'n
ruïnemuur installeerde hij bijvoorbeeld een ultramodern jacuzzibad om er samen
met zijn vrouwtje Nancy, languit van de sterrenhemel te genieten.
 |
 |
 |
 |
 |
Hij zou nog heel graag een vijver
aanleggen tegen één bepaalde ruïne, maar dan eentje zonder planten of
fontein, die de ruïne weerspiegelt in het water. Rimpelloos water.
En waar nu de ren is voor de herten, zou hij later een wilde tuin willen
aanleggen, een "kleine wildernis" en dààr een ruïne bouwen in het
kniehoge gras!